Olfert Dapper was a Dutch geographer.
Olfert Dapper is known for describing American unicorns in the forests near the border with Canada. However, his book "Die unbekante Neue Welt" is only a translation of an earlier source by Arnoldus Montanus.
Text[]
Description of Africa[]
Dutch original[]
In Benguelle is zeker groot gedierte, genaemt Abada, van grote gelijk een wel gevoert frisch paert, dat noch zijn volkomen wasdom niet heeft, met een uitstekenden hoorn voor in 't hooft, en een anderen achter in de nek. De hoorn in 't voorhooft is kromachtigh, hoewel effen en zonder drajingen of kromten, en loopt voor spits, en scherp toe, maer heeft aen den wortel wel de dikte van een gemeen mans been, boven de knie, en groeit tot verscheiden lengte van een twee, drie en vier voeten: dan kort'er is de hoorn in de nek en ook plat'er, de kleur des hoorns is zwart of donker graeuw, maer het raspsel is wit. Het hooft dezes beests is zoo lang niet, als een wel gefarsoeneert peerden-hooft, maer kort'er en plat'er, of, by gelijkenis, tusschen een peerden en ossen of buffels hooft; het heest een vel of huit, grof van hair en wat dikker als een paerden huit, en een steert gelijk een ossen steert, maer kort, met manen helijk een peert, hoewel ook kort'er, en gekloofder voeten, gelijk herte voeten, maer groter.
Eer dit dier volwaffen is, staet de hoorn heel recht voor uit, in het midden des voorhoofts, maer wast, met desselfs opwassen, allengs krom of wat booghachtiger, gelijk d' olifants-tanden. In het drinken steekt dit beest den hoorn, die hem op de neuze staet, eerst in het water, tot verhoeding, naer men zeir, van vergif. Het is zeer snel in 't lopen en wort door de zwarten met pijlen en Asagaien geschoten en zoo gedoot.
De hoorn wort gezegt'een zeer goet genees-middel te zijn tegen vergif, gelijk menighmael beproeft is, maer men vind by den eenen veel meerder kracht, dan by den anderen, 't welk door het tijdigh of ontijdigh doden dezes beests veroorzaekt wort. De proeve daer van wort by de Portugesen in deze volgende wijze genomen. De horn wort met de scherpe punt tegen den vloer aengezet, en neffens den zelven een degen aen een draet by het gevest, met het scherp na beneden, opgehangen, in in diegestalte, dat het scherp den hoorn raekt, en het gevest vry kan omdraien. Zoo nu de hoorn goet en tijdigh is, dan drait de degen zich van zelf, maer blijft stil hangen, op ontijdige en quade hoornen. De benen van dit dier, geraspt of op eenen steen gewreven en met water tot een pap gemackt, worden ook gebruikt tegen inwendige en pijnelijke gekreken: want deze pap daer op geleit trekt het geen, dat van binnen zoude mogen wezen, uitwaerts, dat het doorbreekt en zich reinight; en wort, zonder eenigh ander genees-middel, door de zelve pap tot volkome heling gebraght.
English translation (John Ogilby, 1670)[]
In Bengala is a great Beast, call'd Abada, as big as a lusty Horse, having two Horns, one sticking out in his Forehead, and another behind in his Neck: that in the Forehead is crooked, but smooth, rises sloaping before, and very sharp, but at the Root as thick as an ordinary Man's Leg, being many times one, two, three, or four Foot long; but that in the Neck shorter and flatter, of colour black, or a sad gray, but being fil'd appears white, the Head not so long as the Head of a well-shaped Horse, but shorter and flatter, with a Skin Hair'd like a Cow, and a Tail like an Ox, but short; a Mayn like a Horse, but not so long, and cloven Feet like a Deers, but bigger.
Before this Beast hath attained the full growth, the Horn stands right forward in the midst of the Forehead, but afterwards grows crooked like the Elephant's-Teeth. When he drinks he puts his Horn first in the Water, for prevention (as they say) against Poyson.
The Horn they report to be an excellent Medicine against Poyson, as hath oftentimes been proved; but they find more efficacy in one than another, occasioned by the timely and untimely killing of the Creature. The trial of their goodness the Portuguese make in this manner: They set up the Horn with the sharp end downwards on a Floor, and hang over it a Sword with the Point downwards, so as the Point of the one may touch the end of the other: If the Horn be good, and in its due season, or age, then the Sword turns round of it self, but moves not over untimely and bad Horns.
The Bones of this Beast ground small, and with Water made into Pap, they prescribe as a Cure against inward Pains and Distempers, being applied outwardly Plaister-wise.